Sunday, January 5, 2014

මා අතැර යන සොදුර ....

මා හැර දා 
නිසලව නුඹ
සිතල දෙඅත් ගුලිකොට 
යන්න යනු තනියම 
මෙතුවක් අප ආ දුර 
නුඹ මා තනිකර දමා 
පාළු කතරක ....

ඇසිපිය සලා කුමකටද 
නුඹ තවමත් මහද තුල 
කෙලි දෙලෙන් රගනු 
පෙනේ මට නිතර ...

සුදු ගවුම ඇද 
මනාලියක වී නුඹ 
ආ එ දවස
මා දෙඅත් අතරට 
අදත් නුඹ 
සුදු වතින් සැරසි 
යනු කිනම් ගමනක් ද 
මා දෙඅත අතහැර ..

සොදුර 
කියා දෙමි මතු දිනෙක 
නුඹ මා ගෙවු දිවි පෙවෙත
ජෙත්තුකාර දරුවනට..

ඉතින් යම් මතු දිනෙක 
මා ද පැමිණේවී 
නුබේ තනි මකන්නට 
එතෙක් ඉවසා 
නුඹට හිටි හැකිද 
මා සොදුර .....


 

8 comments:

  1. Replies
    1. ස්තුතියි දේශක තුමා ,කාලෙකට කලින් ලියවුණු එකක්

      Delete
  2. හැමෝගෙම අන්තිම උරුමය....

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඒ අන්තිම උරුමයට එක එක පුද්ගලයා මුහුණ දෙන විදිහ වෙනස් නේ ,මට මේ කතාව දැක්කාම පුදුම හිතුනා ..

      Delete
  3. හ්ම්ම්ම් කවදා හරි වෙන් වෙනවා නම් වෙන් වෙන්නේ මෙහෙමයි කියලා හිතපු අයත් ඉන්නවානේ ඇත්තමට. සිරා මචෝ මේක

    ReplyDelete
    Replies
    1. ස්තුතියි යක්ෂයෝ ..
      ජිවිතෙන් ලඟම වෙන් වෙන එක දරා ගන්න එක තමා ලොකුම දේ ,හැබැයි ඒ දේ හොද ඉවසීමෙන් දකින අයත් ඉන්නවා

      Delete

හිතෙන දේ ලියන්න

Blogger Tricks