Tuesday, June 10, 2014

තනි යහන

සඳ කැන් පෙරෙයි සිරි යහනට වරින්  වරේ 
උඹ සැතැපුණු යහනේ ඉම තවම   පෙණේ 
සීතල ඝන තනි හද වී සිදුරු           කරේ 
තනිකඩ සිත නොනිදා රැය පහන්     කරේ  

at
Labels:

10 comments:

  1. samakayawateJune 10, 2014 at 11:16 PM

    තනි යහන සැපපි බං .....කවියත් රහයි...

    ReplyDelete
    Replies
    1. සහෝදරJune 12, 2014 at 11:08 AM

      තනි යහන සැපයි :)) ..ස්තුතියි

      Delete
  2. AnonymousJune 11, 2014 at 6:59 AM

    තනි යහන තනි නොකරනු..

    ReplyDelete
  3. UnknownJune 11, 2014 at 9:31 AM

    අගෙයි කවිය නම්..................... පද හතරයි අදහස් ගොඩයි..........

    ReplyDelete
    Replies
    1. සහෝදරJune 12, 2014 at 11:09 AM

      මෙකේ තව කවි තියෙනවා මේ ඇති කියලා හිතුණා

      Delete
  4. DineshJune 11, 2014 at 1:54 PM

    හදිස්සියෙම මොකද බං උනේ..

    ReplyDelete
    Replies
    1. සහෝදරJune 12, 2014 at 11:10 AM

      නිකමට හිතුණා ගැහැනු මනුස්සයා දලා ගිය පිරිමියෙක් කොම හිතයි ද ඇද උඩ දි කියලා

      Delete
  5. AnonymousJune 12, 2014 at 2:27 AM

    කවියත් රසයි.Cursor එකටත් ආසයි.

    ReplyDelete
    Replies
    1. සහෝදරJune 12, 2014 at 11:13 AM

      ස්තුතියි, මගෙත් පෞද්ගලික කැමැත්තක් ;))

      Delete

හිතෙන දේ ලියන්න

Subscribe to: Post Comments (Atom)
Blogger Tricks